چرا بعضیها هیچوقت موفق نمیشن
مدت زمان تقریبی مطالعه: ۵ دقیقه
چرا بعضیها هیچوقت موفق نمیشن
بین هزار آدم عاقل شاید دو نفر هم پیدا نشه که تعریف مشابهی از موفقیت داشته باشن، اما شکست همیشه به یک شکل توصیف میشه. شکست، ناتوانی آدم در رسیدن به اهدافش در زندگیه، حالا هر هدفی که باشه.
در حالی که موفقیت نسبیه، ذهنیه، و ارزش مادی و غیرمادی داره، شکست اما یه فرمول مشخص داره. میخوام ده کاری که مردم عمدا میکنن تا شکست بخورن رو براتون بگم:
۱. ارزش زمان رو درک نمیکنن.
«هر کارآفرین موفقی میدونه که زمان از خود پول هم ارزشمندتره.» – ریچارد برنسون
آدمهای ناموفق به وقتشون اهمیت نمیدن. همیشه همه جا هستن، چون توانایی این رو ندارن که وقتشون رو برای اهدافشون کنار بگذارن. و سال به سال قولهای جدید به خودشون میدن که هیچوقت به جایی نمیرسه، فقط به این خاطر که حال ندارن برای هدفشون وقت بذارن و کار کنن. توانایی مدیریت زمان، توانایی نه گفتن، و درک اینکه چه مسئولیتهایی به عهده بگیری، میتونه گامی در جهت موفقیت بزرگ در جنبههای مختلف زندگی باشه.
۲. کارهایی که در راستای هدفشون باشه انجام نمیدن
«وقتی بدونی که ارزشهات چی هست، تصمیم گرفتن کار سختی نیست.» – روی دیزنی
هر چه هدفی مهمتر باشه، در بین چیزهایی که بهشون ارزش میدی جایگاه بالاتری پیدا میکنه و برای اون هدف نظم و ترتیب بیشتری در نظر میگیری. هر چه هدفی کماهمیتتر باشه، بین ارزشهات جایگاه پایینتری میگیره و نظم و ترتیب کمتری براش در نظر میگیری. آدمهای ناموفق پرمشغلگی رو با کار مفید اشتباه میگیرن. در همه کاری وارد میشن اما هیچ کاری که در راستای ارزشها و اهدافشون باشه انجام نمیدن. اگر اهدافت رو در یک دفترچه بنویسی و راهبردهایی برای رسیدن به اونها پیاده کنی، کمکت میکنه چیزهایی که در جهت مسیری که میری نیستن رو شناسایی کنی و کنار بگذاری.
۳. دست به اقدام لازم نمیزنن
«مردم فکر میکنن که موفقیت در یک حوزه میتونه شکست در حوزههای دیگه رو جبران کنه، ولی واقعا اینطوره؟ کارایی واقعی از توازن به دست میاد.» – استیفن کووی
خب پس رییست آدم مزخرفیه و واقعا از شغلت بدت میاد، اما این دلیل نمیشه که تنبلی کنی و کار متوسط تحویل بدی. اگر داری پول میگیری که اونجا باشی پس کارت رو درست انجام بده، چون دنیا یه قانون کلی داره که همونقدر بهت میده که داری مایه میگذاری. آدم بالغ و عاقل همیشه به دنبال عالی بودنه، فارغ از اینکه شرایطش چیه. آدمهای ناموفق کسانی هستن که با نمرهٔ پایین گرفتن مشکلی ندارن و براشون اهمیتی نداره که یه روش کارآمد برای درس خوندن پیدا کنن تا توانایی یادگیریشون بالا بره. دانشجوی ممتاز بودن بیشتر از هوش آدم به این بستگی داره که چطور برنامهریزی میکنی و خودت رو آماده میکنی، این خودش نشونه باهوش بودنه و نتایج درخشان هم به بار میاره.
۴. خودشون رو محدود میکنن
«تو هر چیزی که هستی، همون باوریه که از خودت داری.» اوپرا وینفری.
آدمهای ناموفق حرفهایی میزنن مثل «من خیلی ریاضیم خوب نیست» یا «از درس خوندن واقعا بدم میاد» یا «فکر نمیکنم بتونم یه کسبوکار موفق رو اداره کنم.» اونها برای خودشون محدودیت قائل میشن و رفتارشون رو توجه میکنن، اما در اصل راهی برای از زیر کار در رفتنه؛ از ترس اینکه مبادا شکست بخورن حتی تلاش هم نمیکنن. این فکر رو رها کن که تو مهارتها و استعدادهای خاصی برای کارهای خاصی داری، خیال نکن که هوش کمتری از نفر بغلیات داری. چیزی که زندگی از تو انتظار داره اینه به اون چیزی که میتونی باشی برسی؛ برای خودت، و برای دیگران.
۵. توجیه کردن رو خوب بلدن
«اگر نمیتونی خوب انجامش بدی، لااقل شکل خوبی بهش بده.» – بیل گیتس
اینها آدمهاییان که برای اینکه چرا نمیتونن و چرا نباید کاری رو انجام بدن همیشه دلیل و منطق پیدا میکنن. گاهی این اخلاق بد رو با «واقعگرا بودن» اشتباه میگیرن. تخیل ندارن و همیشه دنبال راهیان که توجیه کنن چرا فلان چیز شدنی نیست، ولی هیچوقت تلاش هم نمیکنن. بهترین درمانش اینه که وقتی داری بهانه میتراشی مغزت رو خاموش کنی و موتور فکر و تلاش رو دوباره روشن کنی.
۶. شخصیت لازم رو ندارن
«از رفتار یک فرد با کسانی که نمیتوانند کاری برایش انجام دهند میتوان درباره شخصیت او قضاوت کرد.» – یوهان وولفگانگ فان گوته
آدمهای ناموفق معمولا هوش اجتماعی زیادی ندارن. حرفهایی میزنن مثل «خب دستکم آدم صادقیام» یا «من همینم، دیگه خود دانی.» واقعا بلد نیستن چطور با دیگران رفتار کنن و گاهی بی هیچ دلیل خاصی خودبین و گستاخ میشن. هیچکس از آدم خودنما، از خود راضی، و پرتکبر خوشش نمیاد، همینطور کسی که یاد نگرفته وقتی ازش تعریف میکنن درست تشکر کنه. این اخلاق زیبنده نیست و آدم باشخصیت اینطوری رفتار نمیکنه. با ادب و خوشرو بودن با آدمهایی که ازشون خوشت میاد کار آسونیه، اما با ادب و خوشرو بودن با کسی که تحملش رو هم نداری یا کسی که همیشه با هم اختلاف نظر دارین، باشخصیت بودنه. اینکه بلد باشی چطور با مردم صحبت کنی مهارتیه که کمتر کسی بهش تسلط داره. میگن بهترین راه برای سنجش شخصیت یه آدم اینه که ببینی مثلا وقتی توی صف طولانی ایستاده و جواب درستی هم از مسئولش نمیگیره چه برخوردی میکنه، یا مثلا وقتی فرش خونهاش رو لکه میکنی چه کار میکنه.
۷. از زیر کار در رو هستن
«فقط کاری رو به فردا بنداز که اگر مردی ناتمام موندنش برات مهم نباشه.» – پابلو پیکاسو
نکته جالب اینه که خودشون هم معمولا میگن که کارشون رو مرتب عقب میاندازن. از نظرشون باعث خجالت هم نیست. این اخلاق به این نکته برمیگرده که هیچوقت ارزش زمان رو درک نکردهان. مشکلی با این نوع زندگی که همیشه لنگ دیروزه ندارن. طوری زندگی میکنن انگار یه عمر دیگه هم ذخیره کردهان و وقتی این تموم شد دوباره از اول زندگی میکنن. بذار ببینم دور اول چطور میشه، اگر خوب نشد دوباره بازی میکنم یا مثلا میزنم عقب. باید درک کرد که آدم از لحظه تولد داره به سمت مرگ میره، و فهمید که هر روزی که زندگی میکنی یه هدیه است و تو این رو به خودت بدهکاری که هر کاری که میتونی در این بیست و چهار ساعت انجام بدی، چون واقعا اطمینانی به فردا نیست.
۸. اقدام نمیکنن
«امروز کاری بکن، خودت در آینده از خودت تشکر میکنی» – لس براون
سادگی این قانون زندگی شاید نکتهایه که باعث میشه اهمیتش دستکم گرفته بشه. آدمهای موفق معمولا فکر میکنن و در شنهای زمان ردپایی از خودشون به یادگار میگذارن. ایدههای عالی دارن و رویاهای بزرگی در سر پرورش میدن، اما شجاعت عمل کردن ندارن. دربارهٔ اینکه آینده چی میشه رویا نباف، رویا داشتن به خودی خود مشکلی نداره، اما بعدش پا شو، کاری بکن و خودت رو نشون بده. کافه رفتن و این کار و اون کار کردن کافیه.
۹. تاب ناملایمات ندارن
«هر روز آفتاب بدون باران، صحرا میسازد.» – ضربالمثل عربی
روزی روزگاری یه پسر چوپان بود، نه جنگجو بود و نه هیکل بزرگی داشت. به یه غول نگاه کرد و گفت «من تو رو زمین میزنم و سرت رو میبرم» و همین کار رو هم کرد. نکته مهم در برخورد با چالشها اینه که، هر چقدر بزرگشون کنیم بزرگ میشه و هرچقدر ضعف نشون بدیم سخت میشه. آدمهای ناموفق این نکته رو درک نکردن و وقتی اوضاع یه کم سخت میشه، یه کم آزاردهنده میشه، خیلی زود تسلیم میشن؛ اونها گل بی خار، بچه بدون گریه و زحمت، و گنج بیرنج دوست دارن.
وقتی بر چالشهای مختلف غلبه کنی نه فقط به اهدافت نزدیکتر میشی بلکه خودت آدمی میشی که تصور نمیکردی. از غلبه بر ترسهات و ورود به قلمرو ناشناخته نترس، از دایرهٔ راحتی خودت بیرون بزن و خودت رو به چالش بکش. شجاعت از دل ناملایمات زاده میشه. تا وقتی که مجبور نشدی بجنگی نمیفهمی چقدر شجاعی و گاهی هم ممکنه شکست بخوری ولی دستکم با تلاشت به غولهای زندگی نشون میدی که اونقدرها هم گنده نیستن.
۱۰. بیتفاوتن
«امّا چون ولرمی، نه گرم و نه سرد، چیزی نمانده که تو را چون تف از دهان بیرون بیاندازم.» – مکاشفهٔ یوحنا، ۳:۱۶
بله بعضیها ذاتا تماشاچیان. هیچوقت عقیدهای درباره چیزی ندارن، تصمیم نمیگیرم، و بیش از اندازه ناآگاه و بیتوجهان. اگر بحث مستقیما به چیزهایی که بلدن مربوط نباشه نمیتونن گفتگوی هوشمندانهای با کسی داشته باشن و ذهن باز ندارن. فکر میکنن همه باید مثل اونها به زندگی نگاه کنن. نسبت به همهچیز بیتفاوتن و پای هیچچیز نمیایستن. مطالعه نمیکنن، چیزی فرای «آموزش رسمی» به خودشون یاد نمیدن و هیچ تلاشی نمیکنن که خودشون رو بهتر نشون بدن. حتی وقتی به بالاترین سطح خودشون هم نرسن کاملا براشون پذیرفته شده است چون در این دنیای پر از شگفتی و چیزهای جالب، این آدمها راهی پیدا کردن که کسل بشن. بیتفاوتی یه مرگ خاموشه. یه چیزی پیدا کن که بهش اشتیاق داری، حتی اگر ازش پولی درنیاری. و استعدادت رو به کار بگیر.
آدمهایی که کار دنیا رو به پیش میبرن اونقدرها هم خارقالعاده نیستن. خیلی هم سادهان و بیشتر وقتها دوباره که بهشون نگاه کنی میبینی به هیچ وجه استثنایی نیستن، اما تونستن به یه جایی برسن و و اون جایگاه رو حفظ کنن چون به هنر نظم و موقعیتسنجی تسلط پیدا کردن. شاید خیلی چیزها هست که دلت میخواد انجام بدی و گاهی احساس عجز میکنی چون اصلا وقت کافی نیست. ولی گوشیت رو خاموش کن، هر از چندی اینترنت رو ببند و کاری به کار دیگران نداشته باش، و ببین چه کارهایی که از دستت برنمیاد.
منبع: LifeHack